
Historia tego znaku jest równie fascynująca, co jego konstrukcja. Wywodzi się on od hieroglifu przedstawiającego zakutą w kajdany dłoń – w dzisiejszym artykule dowiemy się, jak symbol niewoli i kary może oznaczać w chińskim kręgu kulturowym również szczęście? Poznamy też współczesne interpretacje znaku 幸, które idą znacznie dalej, odnosząc się do równowagi pomiędzy tym, co widzialne i materialne, a tym, co niewidzialne – duchowe. W tej harmonii tkwi klucz do zrozumienia, dlaczego szczęście w japońskiej filozofii jest czymś zupełnie innym od chwilowej radości – być może nawet czasem można je pomylić z bólem?


Górna linia pozioma (一): symbolizuje "niebo" lub coś wyższego, co w japońskiej filozofii często odnosi się do duchowości, harmonii lub wyższego porządku. Jest to fundament, który ukazuje siłę wpływu niewidzialnych sił na nasze życie.
Środkowa część (口): przypomina otwór lub pustkę, symbolizującą przestrzeń między światem widzialnym a niewidzialnym. W buddyjskiej interpretacji może odnosić się do koncepcji pustki (空, kū), która jest jednocześnie źródłem wszystkich rzeczy.

Proporcje tych elementów są kluczowe – górna linia i dolny krzyż są dłuższe, co może wskazywać na równowagę między tym, co duchowe i materialne, zaś środkowa część (口) stanowi „przejście” między tymi dwoma światami.
Kanji 幸 ma dwa główne sposoby czytania, które odzwierciedlają jego różnorodne zastosowania:

Kun’yomi (czytanie rodzimie japońskie): „sachi” – bardziej osobiste i codzienne znaczenie szczęścia, związane z pozytywnymi odczuciami lub powodzeniem. „Sachi” często pojawia się w poetyckich i literackich tekstach.
Drugim kun’yomi jest „shiawase” – używane w kontekście „bycia szczęśliwym” lub „szczęśliwego stanu” (np. 幸せな気持ち– „uczucie szczęśliwosci”).
Znak 幸 można znaleźć w wielu imionach i nazwach, co wskazuje na jego pozytywne konotacje w japońskiej kulturze, np. imię Sachiko (幸子 – „szczęśliwe dziecko”).

W interpretacjach filozoficznych znak 幸 bywa porównywany do yin i yang – symbolizuje równowagę przeciwieństw. Jest również powiązany z buddyjską Sutrą Serca, gdzie mowa o jedności pustki (kū) i formy.
Jedną z najciekawszych cech znaku 幸, jak zauważa Kitarō Nishidę w „Badaniach nad dobrem”, jest to, że wygląda identycznie po odwróceniu „do góry nogami”. Ta wyjątkowa symetria może być odczytana jako symbol niezmienności szczęścia niezależnie od perspektywy. Niezależnie od tego, czy nasze życie jest „na górze” czy „na dole”, znak 幸 sugeruje, że szczęście zawsze pozostaje w zasięgu, choć czasem wymaga innego spojrzenia.
Ten fakt można również interpretować jako przypomnienie, że szczęście jest uniwersalne i niezależne od warunków zewnętrznych – może być odnalezione nawet w sytuacjach, które początkowo wydają się przeciwne jego naturze.

W tym kontekście znak symbolizował rodzaj „szczęścia w nieszczęściu” – ograniczenie, które jednocześnie gwarantowało przetrwanie. Było to echo starożytnych wartości, gdzie prostota życia i unikanie skrajnych nieszczęść mogły być pojmowane jako stan względnej harmonii i szczęścia. Prawda, że czuć tu różnice kulturowe? To, jak bardzo myślenie nasze może być odmienne?

Wraz z przejęciem pisma chińskiego przez Japonię w okresie V–VI wieku n.e., znak 幸 zaczął nabierać nowych znaczeń i być reinterpretowany w kontekście japońskiej kultury, która łączyła różnorodne wpływy: shintō, buddyzm i konfucjanizm.
Pierwotna symbolika znaku 幸 związana z ograniczeniem i przetrwaniem zaczęła ewoluować w bardziej abstrakcyjne kierunki. Wraz z rozwojem buddyjskiej filozofii i jej wpływem na kulturę Japonii, znak ten został zreinterpretowany jako symbol równowagi i harmonii pomiędzy różnymi aspektami życia – materialnym i duchowym, widzialnym i niewidzialnym.
W filozofii buddyjskiej szczęście jest często kojarzone z uwolnieniem od cierpienia poprzez akceptację i równowagę wewnętrzną. W tym kontekście znak 幸 zaczęto postrzegać jako przypomnienie o konieczności harmonii między ego (自我) a prawdziwym ja (真我), na co badacze symboliki kanji zwracają często uwagę.
W shintō szczęście wiąże się z harmonią z naturą i bóstwami (kami). Symbolika gleby (土) oraz równowaga między tym, co widzialne (świat materialny), a niewidzialne (świat duchowy) zaczęła być utożsamiana z znakiem 幸.
Współczesne interpretacje

Prócz tego, kanji szczęścia współcześnie występuje też np. w talizmanach omamori czy na ema (tabliczkach w świątyniach), przypominając o jego pierwotnej funkcji – ochronie przed nieszczęściem i zachowaniu równowagi.
Kitarō Nishida, założyciel szkoły filozoficznej z Kyoto, w swojej pracy Badania nad dobrem (1911) wskazuje, że szczęście rozumiane w symbolice omawianego znaku to stan niezależny od czynników zewnętrznych, a raczej od harmonii życia cielesnego i duchowego w życiu człowieka – czyli od jego wewnętrznej postawy.

Pustka to, w kulturze wschodnioazjatyckiej, jak pamiętamy co innego niż w Europie. Pustka to nieograniczony potencjał, energiczne i twórcze miejsce. I tym jest właśnie człowiek w znaku 幸, zawieszony między niebem a ziemią, duchowością a cielesnością, gdzie oba te elementy są równie ważne i niezbędne dla osiągnięcia szczęścia. I tego właśnie możemy się nauczyć od „幸” – szczęściem jest twórczość i otwartość człowieka żyjącego w harmonii pomiędzy duchem a ciałem.
(więcej o pojęciu pustki piszemy np. tu: Japoński ogród Karesansui jest lustrem, w którym zobaczysz siebie)

W swojej kaligrafii Harada często używa znaku 幸 jako centralnego elementu. Wiele jego prac oraz komentarz do nich możemy podziwiać w „"Moon by the Window: The Calligraphy and Zen Insights of Shodo Harada". Harada twierdzi, zarówno w swojej twórczości, jaki i dosłownie w wypowiedziach, że znak 幸 w kaligrafii zen jest symbolem nie tylko szczęścia, ale także duchowego spokoju, który można odnaleźć w akceptacji niedoskonałości i życia w zgodzie z naturą.

Kakinuma często przedstawia znak 幸 w dużej skali, używając szerokich, energicznych pociągnięć pędzla. W jednej z jego prac, gdzie znak 幸 jest centralnym motywem, zastosował dynamiczne linie i wielokrotne nakładanie tuszu, co oddaje dynamikę i zmienność szczęścia. Jego interpretacja idzie w kierunku ukazania szczęścia jako energii – czegoś żywego, zmiennego i ulotnego.
Co ciekawe, Kakinuma często tworzy swoje prace na oczach publiczności podczas występów na żywo. Jego przedstawienia znaku 幸, wykonywane w takim kontekście, są nie tylko dziełem sztuki, ale także formą performansu, w którym artysta przelewa na papier swoje emocje i przemyślenia. Kakinuma interpretuje znak 幸 jako przypomnienie, że szczęście jest czymś, co wymaga działania i zaangażowania – nie jest ono dane raz na zawsze, ale wynika z ciągłego ruchu i energii, jaką wkładamy w nasze życie.
Kazuaki Tanahashi: Kolor i innowacja w interpretacji znaku 幸
Kazuaki Tanahashi to artysta, kaligraf i tłumacz, znany z wprowadzania koloru do tradycyjnej czarno-białej kaligrafii. Jego podejście do kaligrafii, w tym znaku 幸, charakteryzuje się użyciem żywych barw oraz eksperymentowaniem z formą, co nadaje mu zupełnie nową dynamikę.

W ten sposób Tanahashi, podobnie jak Harada i Kakinuma, ukazuje różnorodność interpretacji znaku 幸 we współczesnej kaligrafii japońskiej, łącząc tradycyjne techniki z osobistą ekspresją i filozoficzną głębią.
Szczęście jest pojęciem wielowymiarowym – czasem efemeryczne i ulotne, czasem stabilne i tkwiące głęboko w czyjejś postawie do zycia. W języku japońskim zapisuje się je znakiem 幸 (kō, sachi), który na pierwszy rzut oka może wydawać się prosty. Jednak składające się na niego elementy – zwane radicalami (bushu) – kryją zaskakująco bogaty przekaz o naturze szczęścia. Przyjrzyjmy się budowie tego kanji – może da się z niej czegoś nauczyć?

Radical 干 pojawia się również w znakach takich jak 肝 (kan, „wątroba”), która w tradycyjnej medycynie chińskiej kojarzona jest z odwagą i siłą życiową, oraz 汗 (kan, „pot”), który bezpośrednio odnosi się do wysiłku i pracy. Te powiązania wskazują na to, że szczęście nie jest stanem statycznym – trzeba na nie zapracować, a jego osiągnięcie często wymaga trudu. 幸 nie jest więc tylko biernym stanem błogości, ale aktywnym procesem kształtowania swojego losu.

Powiązane znaki, takie jak 神 (kami, „bóstwo”), wskazują na duchowy aspekt szczęścia. W wielu tradycjach religijnych to właśnie równowaga między światem materialnym a duchowym prowadzi do pełni życia. Innym interesującym znakiem jest 南 (minami, „południe”) – w klasycznej kosmologii południe kojarzy się z ciepłem, życiem i pomyślnością.
十 w znaku 幸 sugeruje, że prawdziwe szczęście wynika z harmonii – zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej. Nie jest to chwilowe uniesienie czy przypadkowy zbieg okoliczności, ale stan, w którym wszystkie aspekty naszego życia znajdują się w odpowiedniej proporcji. Można to odczytać jako wskazówkę, że człowiek osiąga szczęście nie przez dążenie do pojedynczych sukcesów, lecz poprzez konsekwentną, długotrwałą budowę szczęśliwego życia.
Przyziemność i stabilność: rola 土
Trzeci kluczowy element (radical) w strukturze 幸 to 土 (do, tsuchi, „ziemia”). Ziemia to fundament, na którym wszystko się opiera – symbol stabilności, realności i fizycznego świata. Szczęście, jeśli ma być trwałe, również potrzebuje solidnej podstawy.
Znak 地 (chi, „ziemia”) sugeruje, że szczęście nie jest abstrakcyjną koncepcją, ale czymś, co istnieje w naszym świecie i co można doświadczyć tu i teraz. Jest realnym stanem, do którego dojść możemy poprzez fizyczne działanie w realnym świecie.

▫ 干 - Szczęście wymaga działania – nie jest biernym stanem, ale czymś, co kształtujemy własnym wysiłkiem.
▫ 十 - Szczęście wynika z harmonii (十) – odnajdujemy je, gdy różne aspekty naszego życia pozostają w równowadze.
▫ 土 - Szczęście potrzebuje fundamentu – nie może być czymś tylko i wyłącznie niematerialnym, powinno mieć swoje korzenie w rzeczywistości.
▫ 一 - Szczęście jako harmonia między niebem a ziemią – górna kreska znaku 幸 symbolizuje niebo, dolna ziemię, a środkowa przestrzeń (口) jest pustką, miejscem ludzkiej twórczości i działania. Szczęście wynika z umiejętności balansowania między tymi dwoma światami – materialnym i duchowym – i znalezienia w nich własnej twórczej przestrzeni życia.
▫ 口 - Szczęście to potencjał, a nie stan – centralny element znaku 幸 to pusta przestrzeń, otwarcie, przejście. W filozofii wschodniej pustka (空, kū) nie oznacza braku, lecz nieskończone możliwości. To my nadajemy jej znaczenie poprzez nasze wybory i działania. Szczęście nie jest więc czymś gotowym, ale czymś, co budujemy, tworzymy.
Znak 幸 nie jest więc tylko abstrakcyjnym symbolem pozytywnych emocji. To zakodowana w kanji filozofia życia, która sugeruje, że prawdziwe szczęście nie jest przypadkiem losu, lecz świadomym dążeniem do harmonii między różnymi sferami istnienia. To sztuka równowagi między pracą a odpoczynkiem, światem materialnym a duchowym, aktywnością a akceptacją. 幸 to zatem lekcja o tym, jak znaleźć trwałe szczęście w świecie, którego naczelną cechą jest ciągła zmiana.
Sprawdź podobne artykuły:
Duchowe pejzaże w japońskiej sztuce sumi-e
Czerwone łzy i czarna krew: nowoczesne haiku Ban’ya Natsuishi
Zima szepcząca sny: 10 imion śniegu w języku japońskim
10 japońskich przysłów – inspiracje i nauki ukryte w wiekowych znakach
Cisza bezkresnej bieli – zimowe haiku lustrem duszy
未開 ソビエライ
未開 ソビエライ
Pasjonat kultury azjatyckiej z głębokim uznaniem dla różnorodnych filozofii świata. Z wykształcenia psycholog i filolog - koreanista. W sercu programista (gł. na Androida) i gorący entuzjasta technologii, a także praktyk zen i mono no aware. W chwilach spokoju hołduje zdyscyplinowanemu stylowi życia, głęboko wierząc, że wytrwałość, nieustający rozwój osobisty i oddanie się swoim pasjom to mądra droga życia. Autor książki "Silne kobiety Japonii" (>>zobacz)
"Najpotężniejszą siłą we wszechświecie jest procent składany." - Albert Einstein (prawdopodobnie)
___________________
Chcesz się podzielić swoimi przemyśleniami czy uwagami o stronie lub apce? Zostaw nam wiadomość, odpowiemy szybko. Zależy nam na poznaniu Twojej perspektywy!