W historii często wychwalamy wojowników umieszczonych na piedestałach. Są oni przedstawiani jako postacie romantyczne, bogate i wspaniale ubrane, stając się twarzami wielu narodów i epok. Ich historie, przesiąknięte romantyzmem i patosem, często dominują w narracji historycznej. Jednakże, w realiach wojny, gdzie liczebność ma kluczowe znaczenie, to nie zawsze ci piękni i bogaci wojownicy decydowali o wynikach bitew.
Weźmy na przykład szlachtę w Polsce, będącą symbolem statusu i mocy, ale to często chłopi i mieszczanie, liczniejsi i mniej widoczni, byli siłą napędową na polach bitew. Podobnie, w średniowiecznej Europie rycerze byli uwielbiani za swój blask i honor, lecz to piechota – skromna, ale liczna– często odgrywała decydującą rolę w konfliktach. W Anglii czasów wojen róż, rycerze na koniach byli podziwiani, ale to zaciężni łucznicy odgrywali kluczowe role w takich bitwach jak Azincourt.
Ta tendencja nie ominęła także Japonii. Gdy myślimy o japońskich wojownikach, pierwszym obrazem, który przychodzi na myśl, są samuraje – wytworni, doskonale wyszkoleni i otoczeni aurą tajemniczości. Jednakże, w rzeczywistości, to ashigaru, często składający się z prostych ludzi, stanowili większość sił bojowych armii w okresie Sengoku Jidai. Ta skromna w wyposażeniu, lecz liczna grupa wojowników, choć często pozostawała w cieniu swoich bardziej wyróżniających się towarzyszy broni, była faktyczną siłą napędową japońskich armii w wielu decydujących konfrontacjach.
Słowo "ashigaru" (足軽), dosłownie oznacza "lekkie stopy". Kanji 足 (ashi) oznacza "stopa", a 軽 (garu) "lekki", co razem tworzy obraz szybkich i mobilnych żołnierzy. Historia nazwy ashigaru sięga okresu Heian, kiedy to zaczęli pełnić rolę pomocników i rezerwowych żołnierzy w armiach japońskich władców. Ich status ewoluował przez wieki, od prostych służących i nosicieli ekwipunku, aż do doświadczonych i wyszkolonych wojowników okresu Sengoku.
W okresie Kamakura i Muromachi, z naciskiem na walkę w formacjach i potrzebę większych armii, ashigaru stali się istotnym elementem militarnym. Ich rola szczególnie wzrosła podczas wojny Ōnin, kiedy to zaczęli być bardziej zorganizowani i wyposażeni w specjalistyczne uzbrojenie. W okresie Sengoku, nazwa ta zaczęła oznaczać profesjonalnych żołnierzy-piechurów, którzy tworzyli trzon armii wielu daimyō. Ashigaru nie byli już tylko pomocnikami, ale kluczowymi graczami na polach bitew, co odzwierciedlało ich rosnące znaczenie w militarnym krajobrazie Japonii.
Pierwsze ślady ashigaru sięgają okresu Heian, kiedy to pełnili oni rolę pomocniczą dla kebiishi – policyjnych i sądowych urzędników. Początkowo byli to głównie shimobe – służba i pomocnicy, którzy w razie potrzeby pełnili funkcje rezerwowych żołnierzy. W tym czasie dominującą formą walki były indywidualne starcia między uzbrojonymi na koniach samurajami.
W okresie Kamakura nastąpiła ewolucja roli ashigaru, którzy zaczęli odgrywać istotniejszą rolę jako piechota. W tym czasie rozpoczęło się kształtowanie się ich tożsamości jako regularnej części wojsk. Podczas wojen Nanboku-chō (1336-1392), ashigaru stali się kluczowymi uczestnikami w grupowych starciach, wykorzystywani głównie w działaniach zaczepnych i defensywnych. Rozwój ich roli był również widoczny podczas wojny Ōnin (1467-1477), która zainaugurowała okres Sengoku.
W okresie Sengoku, ashigaru zyskali na znaczeniu, ewoluując z nieregularnych oddziałów w dobrze zorganizowane i wyszkolone jednostki. Ich rola była szczególnie widoczna w bitwie pod Kawanakajima (1553-1564), gdzie ich liczba i skuteczność miały kluczowe znaczenie. Wprowadzenie broni palnej, szczególnie tanegashima (arkebuz) w 1543 roku przez Portugalczyków, zrewolucjonizowało ich taktykę bojową.
Jednym z najbardziej znaczących momentów dla ashigaru była bitwa pod Nagashino, gdzie Oda Nobunaga wykorzystał 3,000 ashigaru uzbrojonych w arkebuzy. Ich zdyscyplinowany ogień salwowy, wspierany przez palisady, skutecznie powstrzymał szarże kawalerii Takeda Katsuyoriego, demonstrując zmianę w sposobie prowadzenia wojny.
Podczas rządów Toyotomi Hideyoshi, ashigaru zostali podniesieni do rangi niższych samurajów, co było częścią szerszych reform społecznych. Hideyoshi, sam będąc byłym ashigaru, rozumiał ich znaczenie i wykorzystywał ich umiejętności w swoich kampaniach.
Wraz z ustanowieniem pokoju przez Tokugawa Ieyasu i rozpoczęciem okresu Edo, rola ashigaru uległa zmianie, adaptując się do nowych warunków pokoju. Ich historia i wkład w kształtowanie feudalnej Japonii pozostają jednak nieodłącznym elementem wojskowej tradycji tego kraju. Ashigaru, choć często przesłonięci przez samurajów, odegrali kluczową rolę w militarnym krajobrazie Japonii, przyczyniając się do kształtowania jej historii.
Ashigaru byli wyposażeni w różnorodną broń, dostosowaną do ich roli na polu bitwy. Najbardziej powszechnym uzbrojeniem była włócznia yari, która dzięki swej długości i lekkości pozwalała na skuteczne ataki z dystansu oraz obronę przed kawalerią. Inną istotną bronią był łuk yumi, używany do skutecznego oddalania wroga i osłony własnych linii. Zmianę w uzbrojeniu ashigaru przyniosło wprowadzenie tanegashimy, japońskiej wersji arkebuza, który zrewolucjonizował sposób prowadzenia walki, umożliwiając skuteczną obronę przed silniejszymi przeciwnikami.
Włócznia yari miała wiele wariantów, w tym długie piki i krótsze wersje do walki wręcz. Długość yari pozwalała na utrzymywanie dystansu od przeciwnika, a jej lekkość na szybkie manewry. Włócznicy często tworzyli pierwszą linię obrony, stanowiąc barierę dla atakującej kawalerii.
Tradycyjny japoński łuk yumi był wyjątkowo długi, co zwiększało jego zasięg i siłę strzału. Ashigaru wykorzystywali go do nękania przeciwnika z daleka, jeszcze przed bezpośrednim starciem. Strzały z łuków yumi były skuteczne przeciwko nieopancerzonym przeciwnikom, tworząc początkową linię ostrzału w bitwach.
Tanegashima, wprowadzona do Japonii w XVI wieku, była pierwszą bronią palną, która zyskała popularność wśród ashigaru. Jej skuteczność wynikała z możliwości przebicia pancerzy samurajów oraz zadawania ciężkich ran z bezpiecznej odległości. Choć jej ładowanie było czasochłonne, zorganizowane salwy oddawane przez szeregi ashigaru były niszczycielskie dla atakujących jednostek.
Główną różnicą między ashigaru a samurajami było uzbrojenie i status społeczny. Samuraje byli ciężko opancerzeni, wyposażeni w wysokiej jakości broń, w tym słynne miecze katana. Ashigaru natomiast często musieli zadowolić się prostszym i mniej kosztownym wyposażeniem. Ponadto, samuraje koncentrowali się na indywidualnych umiejętnościach i honorze, podczas gdy ashigaru byli szkoleni do walki w formacjach i działali bardziej jako zorganizowane jednostki.
Ashigaru wyróżniali się zdyscyplinowaną i zorganizowaną formą walki, szczególnie po wprowadzeniu tanegashimy. Ich taktyka polegała na tworzeniu gęstych formacji pikinierów, wspieranych przez strzelców z łuków i arkebuzów. Ta mieszanka broni dystansowej i bliskiego zasięgu pozwalała na efektywną obronę i atakowanie przeciwnika z różnych dystansów. Stosowali również manewry zaskoczenia i szybkie ataki, wykorzystując swoją liczebność i mobilność.
W kulturze popularnej ashigaru często są przedstawiani jako tło dla większych historii samurajów, ale ich obecność jest kluczowa w wielu dziełach japońskich mediów. Oto pięć przykładów ich reprezentacji w mangach i anime oraz pięć przykładów z gier komputerowych.
"Sengoku" to manga, która szczegółowo przedstawia okres Sengoku Jidai, ukazując ashigaru jako ważnych bohaterów wojny, ich życie, walki i poświęcenie.
W tym anime, adaptacji klasycznego filmu Kurosawy, ashigaru są przedstawieni jako chłopi i prosty lud, którzy walczą ramię w ramię z samurajami, by chronić swoją wioskę. Symbolizują oni odwagę i determinację zwykłych ludzi.
"Kingdom" to manga, która choć osadzona w starożytnych Chinach, często przedstawia żołnierzy podobnych do ashigaru. Pokazuje ona wojowników piechoty jako kluczowych uczestników bitew, podkreślając ich znaczenie i współzależność z elitarnymi jednostkami.
To anime, osadzone w okresie Sengoku, często pokazuje ashigaru jako integralną część armii Ody Nobunagi, podkreślając ich znaczenie w jego kampaniach i bitwach.
W "Drifters" ashigaru są przedstawieni jako zdyscyplinowane i potężne siły, które mają znaczący wpływ na przebieg wojen w alternatywnym wszechświecie, łącząc historię z elementami fantastycznymi.
W tej strategicznej grze wideo, ashigaru są podstawowymi jednostkami piechoty, które można rekrutować i rozwijać. Gra podkreśla ich rolę jako kręgosłupa armii feudalnej Japonii.
W "Nioh" gracz często spotyka ashigaru jako wrogów lub sprzymierzeńców. Gra pokazuje ich różnorodność, uzbrojenie i taktyki, a także ich ważną rolę w militarnej strukturze epoki Sengoku.
W serii "Samurai Warriors" ashigaru pojawiają się jako powszechne jednostki wroga oraz sojusznika. Ich obecność na polu bitwy jest stale widoczna, co dodaje autentyzmu przedstawieniu epoki wojen domowych w Japonii.
W serii "Onimusha" ashigaru pojawiają się zarówno jako wrogowie, jak i postacie niezależne, dodając głębi do świata gry, który czerpie z historii Japonii.
Choć "Sekiro" osadzona jest w fantastycznym świecie, zawiera elementy historyczne, w tym ashigaru, którzy pełnią rolę podstawowych przeciwników, wykazując różnorodność w uzbrojeniu i taktyce.
Przez te różne media, ashigaru są ukazywani jako ważna, choć często niedoceniana część japońskiej historii wojskowej. Są często tłem dla rzeczy „ciekawszych”, jak w „Samurai 7”, ale też czasem, jako podstawa, fundament armii, jak w grze Total War: Shogun, gdzie bez shigaru, jako głównej, najliczniejszej jednostki armii trudno jest wygrać wiele z bitew.
Jednym z przykładów ważnych ludzi wywodzących się z szeregów ashigaru był Toyotomi Hideyoshi, urodzony około 1537 roku. Początkowo był prostym żołnierzem-piechurem w armii Ody Nobunagi, jednego z najpotężniejszych daimyō (feudalnych władców) okresu Sengoku. Jego umiejętności, inteligencja i charyzma szybko zaowocowały awansem, a w 1561 roku, w bitwie pod Inabayamą, Hideyoshi odniósł znaczące zwycięstwo, które znacząco przyczyniło się do wzrostu jego statusu.
Hideyoshi był znany nie tylko ze swoich zdolności wojskowych, ale także jako zdolny strateg i dyplomata. Po śmierci Nobunagi w 1582 roku, Hideyoshi szybko przejął kontrolę nad większością jego sił i zaczął działać na rzecz zjednoczenia podzielonej Japonii. Jego kampania, która obejmowała zarówno dyplomatyczne negocjacje, jak i działania wojskowe, doprowadziła do jego dominacji nad większością kraju.
Jako władca, Hideyoshi przeprowadził szereg reform społecznych i wojskowych. Najbardziej znaną jest "wielkie polowanie na miecze" (刀狩, Katanagari, „the sword hunt”) w 1588 roku, która polegała na konfiskacie broni od chłopów i niższych klas, co miało na celu zapobieżenie powstaniom i umocnienie kasty samurajów. Reforma ta wyraźnie oddzieliła klasę wojowników od reszty społeczeństwa.
Hideyoshi próbował także rozszerzyć swoje wpływy poza granice Japonii, co doprowadziło do dwóch nieudanych inwazji na Koreę w latach 1592 i 1597. Mimo że te kampanie zakończyły się niepowodzeniem, pokazały one siłę i ambicje militarno-polityczne Hideyoshiego. Po jego śmierci w 1598 roku, brak silnego następcy doprowadził do serii konfliktów, które ostatecznie umożliwiły Ieyasu Tokugawie ustanowienie okresu Edo i długotrwałego pokoju.
Ciekawostką o Hideyoshi jest to, że był znany z licznych ekscentrycznych zachowań i decyzji. Jedną z najbardziej niezwykłych było polecenie zbudowania ogromnego zamku Osaka w rekordowo krótkim czasie - zaledwie pięciu lat. Zamek ten stał się symbolem jego władzy i potęgi. Ponadto, Hideyoshi wprowadził system podziału społeczeństwa na klasy, który przetrwał aż do XIX wieku, mając głęboki wpływ na strukturę społeczną Japonii. Jego życie i osiągnięcia do dziś są tematem wielu dzieł sztuki i literatury w Japonii, podkreślając jego niezatarte miejsce w historii kraju.
Ashigaru, choć często pomijani w popularnych narracjach historycznych, byli kluczowymi uczestnikami przemian społecznych i wojskowych feudalnej Japonii. Ich rola wykraczała poza zwykłe działania bojowe – byli oni aktywnymi uczestnikami życia społecznego i gospodarczego swoich czasów. Ciekawostką jest, że ashigaru mieli również istotny wpływ na rozwój sztuk walki w Japonii. Techniki i strategie opracowane przez nich były często adaptowane przez samurajów, co świadczy o ich nieocenionym wkładzie w militarną tradycję kraju.
Ich historia, choć mniej spektakularna niż opowieści o samurajach, stanowi ważną część dziedzictwa Japonii. Wiele japońskich festiwali i tradycji ludowych ma korzenie w codziennym życiu i kulturze ashigaru. Ich wpływ na kulturę, społeczeństwo, a także na sposób prowadzenia wojen, przetrwał wieki, stanowiąc cenny wkład w bogatą tapiserię japońskiej historii. Ashigaru, choć w naszej pamięci są ukryci w cieniu samurajów, na zawsze zmienili oblicze Japonii poprzez to, do jakich zmian społecznych doprowadziło podanie broni a potem wyszkolenie dużych mas ludzi wcześniej niedopuszczanych do decydowania o sobie.
未開 ソビエライ
Pasjonat kultury azjatyckiej z głębokim uznaniem dla różnorodnych filozofii świata. Z wykształcenia psycholog i filolog - koreanista. W sercu programista (gł. na Androida) i gorący entuzjasta technologii, a także praktyk zen i mono no aware. W chwilach spokoju hołduje zdyscyplinowanemu stylowi życia, głęboko wierząc, że wytrwałość, nieustający rozwój osobisty i oddanie się swoim pasjom to mądra droga życia.
"Najpotężniejszą siłą we wszechświecie jest procent składany." - Albert Einstein (prawdopodobnie)
未開 ソビエライ
Pasjonat kultury azjatyckiej z głębokim uznaniem dla różnorodnych filozofii świata. Z wykształcenia psycholog i filolog - koreanista. W sercu programista (gł. na Androida) i gorący entuzjasta technologii, a także praktyk zen i mono no aware. W chwilach spokoju hołduje zdyscyplinowanemu stylowi życia, głęboko wierząc, że wytrwałość, nieustający rozwój osobisty i oddanie się swoim pasjom to mądra droga życia.
"Najpotężniejszą siłą we wszechświecie jest procent składany." - Albert Einstein (prawdopodobnie)
___________________
Chcesz się podzielić swoimi przemyśleniami czy uwagami o stronie lub apce? Zostaw nam wiadomość, odpowiemy szybko. Zależy nam na poznaniu Twojej perspektywy!