Epickie bitwy, chaos i determinacja

W dalekiej Japonii, kraju, gdzie kwitnące wiśnie harmonijnie współistnieją z nowoczesną technologią, istnieje sport tak chaotyczny i ekstremalny, że nawet najbardziej odważni entuzjaści adrenaliny mogą na chwilę zatrzymać się z zadumą. Mowa o Bo-Taoshi, tradycyjnej grze drużynowej, która przekracza granice bezpieczeństwa, wytrzymałości i... no cóż, zdrowego rozsądku. Ten sport nie jest dla delikatnych duszyczek – to dziedzina, gdzie złamane kości są równie częste co... wywichnięte obojczyki, czy skręcone kostki.

Na pierwszy rzut oka, Bo-Taoshi może przypominać scenę z epickiej bitwy, gdzie wszystkie chwyty są dozwolone, a pole bitwy rozbrzmiewa dzikimi okrzykami zawodników. W tej grze, tradycja spotyka się z chaosem w spektakularnym stylu, łącząc w sobie elementy rugby, sumo, a nawet sztuk walki, tworząc widowisko, które z pewnością nie ma sobie równych na świecie sportu. Jeśli nie widziałeś/aś nigdy Bo Taoshi, to sprawdź filmik poniżej, to tylko 2 i pół minuty, a istnieje całkiem spore prawdopodobieństwo, że nigdy takiego sportu nie widziałaś/eś.

Za tą ekstremalną rozgrywką kryje się jednak coś więcej niż tylko dążenie do zwycięstwa za wszelką cenę. Bo-Taoshi to odzwierciedlenie japońskiej kultury, gdzie długotrwałe tradycje wciąż odgrywają kluczową rolę w życiu współczesnym. Ta gra, mająca swoje korzenie w wojskowych ćwiczeniach z początku XX wieku, stała się symbolem odwagi, wytrwałości i niezachwianego ducha zespołowego. To nie tylko test fizycznej siły, ale przede wszystkim próba charakteru, gdzie każdy zawodnik wnosi do gry cząstkę swojego serca (i czasem trochę zdrowia).

Historia i Pochodzenie: od wojskowej musztry do barwnych festiwali

Bo-Taoshi, czyli "przewracanie słupa", to gra, której korzenie sięgają dalej niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Nazwa ta, zapisana za pomocą znaków kanji 棒 (bo - słup) i 倒し (taoshi - przewracać), dosłownie przekłada się na czynność, która stanowi sedno tej tradycyjnej japońskiej gry. Historia Bo-Taoshi rozpoczyna się w mrocznych czasach, kiedy to była formą treningu wojskowego, przygotowująca młodych kadetów do fizycznych i strategicznych wyzwań pola bitwy.

Historia Bo-Taoshi sięga początków XX wieku, kiedy to została wprowadzona jako forma treningu fizycznego w Akademii Obrony Narodowej Japonii. Zapisy wskazują, że praktyka ta zyskała na popularności szczególnie w okresie międzywojennym, stając się sposobem na budowanie siły, zwinności oraz ducha zespołowego wśród przyszłych oficerów. Choć dokładna data jej powstania jest trudna do ustalenia, przyjmuje się, że Bo-Taoshi zaczęło być praktykowane na szeroką skalę jako zorganizowana forma rywalizacji od lat 40. XX wieku.

Początkowo Bo-Taoshi służyło jako narzędzie szkoleniowe mające na celu poprawę koordynacji i siły kadetów Akademii Obrony Narodowej a także ich umiejętności współpracy I myślenia taktycznego. Wraz z czasem, dynamika i emocjonujący charakter gry sprawiły, że zaczęła ona przekraczać mury akademii, stając się popularną rozrywką wśród cywilnej młodzieży. Pierwsze zorganizowane zawody szkolne, dokumentowane fotograficznie, odbyły się w latach 50. i szybko stały się stałym punktem szkolnych festiwali sportowych, zwanych "undokai".

Przejście Bo-Taoshi z wojskowych ćwiczeń do cywilnej sfery rozrywki odbywało się równolegle do zmian w japońskim społeczeństwie, które po II wojnie światowej szukało sposobów na odbudowę narodowej tożsamości i jedności. Był to czas, gdy dotąd nacjonalistyczna i militarystyczna Japonia, sprzymierzona z hitlerowskimi Niemcami, po kapitulacji musiała zmienić swoją filozofię narodową z militarystycznej na całkowicie pacyfistyczną. Zatem i sport o charakterze wojskowym mógł albo zniknąć, albo zmienić swe barwy na cywilne.

Od swych wojskowych początków, Bo-Taoshi przeszło wiele zmian, szczególnie w zakresie zasad i środków bezpieczeństwa. W odpowiedzi na wzrost liczby urazów w latach 70. i 80., wprowadzono kaski i inne środki ochronne, a zasady gry zostały dostosowane, aby minimalizować ryzyko kontuzji. Mimo to, gra zachowała swój dynamiczny i nieprzewidywalny charakter, będąc jednocześnie świadectwem japońskiej innowacyjności w dziedzinie sportu.

Współczesne Bo-Taoshi, choć nadal ryzykowne, jest znacznie bardziej zorganizowane i bezpieczne niż jego wczesne wersje. Szkoły i akademie, które kontynuują tę tradycję, robią to z dużą dbałością o bezpieczeństwo uczestników, jednocześnie podkreślając wartości zespołowej pracy i honoru. Bo-Taoshi pozostaje żywym elementem japońskiego dziedzictwa kulturowego, świętem młodości, siły i nieugiętego ducha.

Zasady gry czyli jaka jest metoda w tym chaosie?

Podstawowy Cel Gry

W sercu Bo-Taoshi leży prosty, aczkolwiek wyjątkowo trudny do wykonania cel: przewrócić słup (lub kij) przeciwnika tak, aby nachylił się pod kątem co najmniej 30 stopni względem ziemi. Gra rozgrywana jest na otwartym polu, gdzie dwa zespoły po 150 graczy (75 atakujących i 75 obrony) każdy rywalizują ze sobą, starając się osiągnąć ten właśnie cel. Mecz zazwyczaj trwa kilka intensywnych minut.

Podział na Role

W Bo-Taoshi, gracze dzielą się na dwie główne kategorie: atakujących i obrońców, z dodatkową, kluczową rolą "ninja" na szczycie słupa.

• Atakujący: Ich głównym zadaniem jest przewrócenie słupa przeciwnika. Atakujący często wykorzystują taktyki grupowe, tworząc ludzkie piramidy lub wspierając się nawzajem, aby zwiększyć swoje szanse na dotarcie do słupa i przechylenie go.

• Obrońcy: Zadaniem obrońców jest ochrona własnego słupa przed przewróceniem. Obrońcy formują żywe bariery wokół słupa, używając swoich ciał, aby zapobiec jego przemieszczeniu. Wśród obrońców znajdują się również specjalizujący się w konkretnej obronie, np. blokerzy, którzy starają się zatrzymać atakujących przed dotarciem do słupa.

• Ninja: To osoba siedząca na szczycie słupa, której zadaniem jest utrzymanie słupa w pionie za wszelką cenę. "Ninja" nie tylko balansuje na szczycie, ale także aktywnie przeszkadza atakującym w dążeniu do celu, często poprzez kopanie lub odepchnięcia.

Metody Punktacji

W tradycyjnym Bo-Taoshi punktacja jest prosta: zespół, który pierwszy przewróci słup przeciwnika tak, aby nachylił się pod wymaganym kątem, wygrywa mecz. Bo-Taoshi jest bardziej celebracją honoru i ducha rywalizacji a mniej na lawirowaniu w zasadach gry więc nie skupia się na prowadzeniu punktacji. W przypadku, gdy żaden z zespołów nie osiągnie celu w ustalonym czasie, gra może zakończyć się remisem lub być rozstrzygnięta przez dodatkową rundę.

Zasady Bezpieczeństwa

Mimo swej dzikiej natury, Bo-Taoshi jest obwarowane szeregiem zasad bezpieczeństwa mających na celu minimalizację ryzyka urazów. Gracze noszą kaski, ochraniacze na kolana i inne elementy ochronne. Agresywne zachowania są podzielone na te dozwolone i niedozwolone, a gra jest ściśle monitorowana przez sędziów, aby zapewnić bezpieczeństwo uczestników.

Gdzie grają w Bo Taoshi dziś?

Bo-Taoshi przetrwało do współczesności jako żywy element japońskiej tradycji sportowej. Jest obecnie często kojarzone z festiwalami szkolnymi i uroczystościami, stanowiąc okazję do celebracji wspólnoty i ducha rywalizacji. Pomimo że Bo-Taoshi nie jest tak szeroko rozpoznawane na arenie międzynarodowej jak inne japońskie dyscypliny, takie jak sumo czy judo, w Japonii nadal cieszy się uznaniem. Jego obecność w szkołach i instytucjach wojskowych podkreśla wartość, jaką Japończycy przywiązują do tradycji, wytrwałości i pracy zespołowej.
 

Z czasem Bo-Taoshi stało się przedmiotem pewnych kontrowersji, głównie związanych z kwestiami bezpieczeństwa uczestników. Dynamiczna i nieprzewidywalna natura gry skutkowała różnego rodzaju urazami, od drobnych stłuczeń po poważniejsze kontuzje. To wywołało debatę na temat potrzeby zmian w zasadach i wprowadzenia dodatkowych środków ochronnych, aby zapewnić bezpieczeństwo wszystkim uczestnikom. W odpowiedzi na te obawy, organizatorzy i szkoły zaczęły wprowadzać nowe regulacje, takie jak ograniczenie liczby graczy na polu, stosowanie kasków ochronnych oraz innych środków bezpieczeństwa.

Bo-Taoshi nie posiada formalnej ligi ani zorganizowanych, regularnych turniejów. Jest za to często punktem kulminacyjnym festiwali sportowych w szkołach średnich i akademiach wojskowych, odbywających się głównie w ramach wewnętrznych uroczystości szkolnych. Te szkolne festiwale, znane jako "undokai", są ważnym elementem kultury japońskiej, oferującym uczniom możliwość współzawodnictwa w różnych dyscyplinach, w tym w Bo-Taoshi.

"Boutaoshi!" - film z 2003

Film "Boutaoshi!" jest fascynującym spojrzeniem na jedną z mniej znanych, ale emocjonujących tradycji japońskich szkół - grę Bo-Taoshi. Reżyserowany przez Tetsu Maedę, film przedstawia narrację, która obraca się wokół tej ryzykownej, ale pasjonującej dyscypliny. Scenariusz autorstwa Minoru Matsumoto skupia się na grupie uczniów, którzy decydują się utworzyć zespół na ostatni turniej w swojej szkole.

Centralną postacią filmu jest Tsuguo Takayama, granego przez Shinyę Tanuichiego, który mimo początkowego braku zainteresowania Bo-Taoshi, odkrywa w sobie pasję do gry, będąc motywowany przez drwinę swojego ojca. Film śledzi jego podróż przez wyzwania osobiste i sportowe, ukazując, jak Bo-Taoshi staje się dla niego narzędziem do przezwyciężenia rodzinnych trudności i budowania poczucia własnej wartości.
 

"Boutaoshi!" przedstawia Bo-Taoshi w szczytowym okresie jego popularności, zanim gra została uznana za zbyt niebezpieczną. Film oferuje unikalny wgląd w społeczne i kulturowe znaczenie tej gry w Japonii, podkreślając zarówno fizyczne i emocjonalne wyzwania, jakie niesie ze sobą uczestnictwo w Bo-Taoshi, jak i głębokie więzi, które tworzy między graczami.

Bo-Taoshi – najbardziej japoński z japońskich sportów

Chociaż Bo-Taoshi może wydawać się ekstremalnym i chaotycznym sportem, to przede wszystkim okazja do kultywowania więzi zespołowych i budowania charakteru. To gra, która docenia nie tylko siłę fizyczną, ale również determinację i ducha walki. Niezależnie od tego, czy jest rozgrywana na festiwalach szkolnych czy podczas uroczystości wojskowych, Bo-Taoshi to nie tylko sport, ale I uroczystość – siły, determinacji, walki drużynowej i tradycji.

"Silne kobiety Japonii" - zobacz książkę autora strony

Sprawdź podobne artykuły:

Od Tanabata do Gion Matsuri: Japońska tradycja festiwali kiedyś i dziś

Tradycyjne Gry Japońskie - Most między Realnym Światem a Anime

Bitwa na śnieżki na poważnie, czyli japoński sport zespołowy Yukigassen

    未開    ソビエライ

 Pasjonat kultury azjatyckiej z głębokim uznaniem dla różnorodnych filozofii świata. Z wykształcenia psycholog i filolog - koreanista. W sercu programista (gł. na Androida) i gorący entuzjasta technologii, a także praktyk zen i mono no aware. W chwilach spokoju hołduje zdyscyplinowanemu stylowi życia, głęboko wierząc, że wytrwałość, nieustający rozwój osobisty i oddanie się swoim pasjom to mądra droga życia.  Autor książki "Silne kobiety Japonii" (>>zobacz)

Osobiste motto:

"Najpotężniejszą siłą we wszechświecie jest procent składany." - Albert Einstein (prawdopodobnie)

  Mike Soray

   (aka Michał Sobieraj)

未開    ソビエライ

 Pasjonat kultury azjatyckiej z głębokim uznaniem dla różnorodnych filozofii świata. Z wykształcenia psycholog i filolog - koreanista. W sercu programista (gł. na Androida) i gorący entuzjasta technologii, a także praktyk zen i mono no aware. W chwilach spokoju hołduje zdyscyplinowanemu stylowi życia, głęboko wierząc, że wytrwałość, nieustający rozwój osobisty i oddanie się swoim pasjom to mądra droga życia. Autor książki "Silne kobiety Japonii" (>>zobacz)

Osobiste motto:

"Najpotężniejszą siłą we wszechświecie jest procent składany." - Albert Einstein (prawdopodobnie)

Mike Soray

(aka Michał Sobieraj)

Napisz do nas...

Ciechanów, Polska

dr.imyon@gmail.com

___________________

inari.smart

Chcesz się podzielić swoimi przemyśleniami czy uwagami o stronie lub apce? Zostaw nam wiadomość, odpowiemy szybko. Zależy nam na poznaniu Twojej perspektywy!